just drink and smile, drink and smile.....

Dit is het begin van de achtste week in Bialowieza… de tijd gaat steeds sneller en sneller. Ik heb al een tijd niets geschreven dus ik zal alle evenementen chronologisch vertellen.

Regelmatig zetten Kira en ik onze bezigheden voort in het lab op zoek naar parasieten in het darmstelsel van nertsen. We doen dit bijna iedere week op zn minst 1 keertje. In twee uur knippen en strippen we de ingewanden en tellen we de gevonden parasieten. Het gaat ons steeds gemakkelijker af en we hoeven niet eens meer op te zoeken welke parasieten welke zijn. We zoeken vooral naar nematoden en trematoden, daarnaast hebben we op het blaadje een kolom vrij voor eventuele tapewormen. Maar deze hebben we na al die goed besteden uren nog niet kunnen vinden.

We hebben op maandag 7 april, terwijl we op de terug weg waren van Hajnowka naar bialowieza, een eland gezien! (ik ben zo gewend aan Engels dat ik zelfs het woord Moose naar Nederlands moet vertalen xD) Het enorme beest verdween het bos weer in nadat we een auto hoorde, maar niet voordat het even midden op de weg stilstond zodat wij hem even goed konden bewonderen. Later die avond hoorden we van Rafal (de directeur van het instituut) dat het een voorrecht was om dat te hebben mogen beschouwen. Dit komt omdat er tussen 60 en 70 elanden zijn in het hele bos! Dus ik heb het beest goed in mijn ‘memorie’ gegrafeerd!

We hebben begin vorige week contact gelegd met wie wij ‘ the bat-man’ noemen. Dit is een collega die net een onderzoek start naar vleermuizen. En aangezien wij ons eigen rooster mogen maken omdat wij de projectleiders zijn van ons onderzoek (opfrisser: interactie tussen de das, wasbeerhond en vos) en we wel wat tijd over hebben, gaan wij ook meehelpen bij dat onderzoek. Ook is er kennelijk een excursie naar een ander gebied om daar intensief onderzoek te gaan doen naar vleermuizen, dit zal twee keer gebeuren. De eerste keer is ergens eind april/begin mei en de tweede ergens in juni. De eerste keer is voor ons niet mogelijk doordat de auto al vol zal en omdat we niet al te lang weg kunnen zijn door ons onderzoek. De tweede keer is hopelijk ons cameratrapping afgelopen waardoor we ons even alleen op de vleermuizen hoeven te richten!

Over onderzoeken gesproken, ons onderzoek krijgt eindelijk vorm!! We zijn begonnen met het intensieve cameratrapping en gaan volgende week de camera’s checken om te kijken of de sd-kaarten en de batterijen het 10 dagen volhouden of niet, op de uitkomst hiervan kan het zijn dat we ons schema nog aanpassen.

Kira en ik hebben trouwens een wedstrijd wie de meeste teken heeft. We tellen wel alleen diegene die zich vastgebeten hebben. De stand staat nu op 7-4 voor mij!! (Ik weet eigenlijk niet of het juist goed is dat ik er meer heb, maar als we ze toch krijgen en bijna niets ertegen helpt moeten we het er toch maar het beste van maken, ea?!)

Vrijdag hebben we een koste cursus radiotracking gekregen van een collega om steenmarters op te sporen. Dit kunnen kira en ik nu ook en we zullen minsten 1 keer per week het dorp af gaan om de marters te zoeken. Weer een skill voor in onze CV!

Zaterdag zijn we met collega’s op pad gegaan om de ruigpootuil op te sporen. Dat wilde zeggen: om 7 uur ’s avonds weg, 45 minuten fietsen en wachten op een boomstronk tot het dier een geluid maakte. Toen het eindelijk donker was en we de uil nog niet hadden gehoord zijn we een stukje gaan lopen in de hoop hem toch te kunnen lokaliseren. Jammer genoeg is dat niet gelukt… ‘Als je dan toch geen vogels meer hoort kunnen we toch wat meer geluid maken?! ‘ dachten we met zn vieren. En wat ga je doen om alle vogels/andere dieren uit de buurt te jagen? Wolvengeluiden namaken! En wie mocht er beginnen? Juist! Ik! Maar het probleem is, ik kan allee diergeluiden goed nadoen als iemand het voordoet…en natuurlijk wist/durfde in het begin niemand. Dus dat ga ik dus maar, met een te hoge stem en een slechte afsluiting een wolf nadoen…. Nou…we hebben uiteindelijk zeker een minuut plat gelegen van het lachen vooral om de geluiden van Kira en een andere collega. Uiteindelijk deed ik het dus toch niet zo slecht xD.

Paaszondag hebben we gevierd bij een collega (Rommeck, afkorting voor Roman). Bij hem en zijn traditioneel Pools gezin hebben we gepraat, gelachen, tot buikpijn aan toe heerlijk traditionele Poolse recepten gegeten en gedronken. Ik heb na mijn eerste ‘ encounter’ met vodka een afkeer ervoor gekregen. Nu hadden ze dus moonshine vodka op tafel staan, stel je voor, vodka is normaal al ongeveer 40-50 %, maar deze moonshine was 60%!! Ik werd van de geur al misselijk en kreeg kippenvel, maar voor de beleefdheid heb ik er eentje gedronken (het was trouwens toen 1 uur ’s middags). Daarna heb ik het bij sap en 1 lokaal biertje gehouden (maar alcohol is en blijft zooo niet mijn ding).

Maar even kort gehouden, het was enorm gezellig! Samen met de familie drinken en traditioneel eten is de beste manier om Pasen te vieren!! Zeker de traditionele recepten zijn zo enorm lekker! Veel zelfgemaakte worst en ander vlees, salades, brood, soep, speciale gemaakte champignons, tomaat en andere rouwkorst bedekt geheel een enorme tafel. En vergeet de cake niet! Ik heb nog nooit zoveel en zo lekkere cake gegeten (vooral gemaakt door Rommecks 14-jarige dochter)!
Aangezien bijna niemand van de oudere in de familie Engels kan spreken en enkele gebroken Duits proberen en ik met mijn gebroken Duits terug probeer te praten zijn Kira en ik tot de conclusie gekomen dat je het beste gewoon kan drinken en lachen, drinken en lachen…..
Die avond zat Kira, na een enorm en super gezellig eetfestijn, in de kamer naast me wolfgeluiden af te spelen om te oefenen voor de volgende keer dat we het misschien een keertje nodig hebben.

Gisteren, maandag (tweede paasdag) hebben we bijna de hele dag besteed bij Gosia (de vrouw waar we paardrijden) samen met haar familie en wat buren. Het voelt daar nu echt als een tweede huis nu, zo knus, gezellig en gastvrij! Uiteindelijk blijven we bijna de hele dag daar hangen en kletsen over van alles. Uiteindelijk zijn we door een van haar buren, die ook op het instituut werkt en waar ik mee in het team zat bij volleyballen of we hem wilde helpen om een camera op te halen uit het bos. Hij moest de camera hoog uit de boom halen en hem dus beklimmen om erbij te komen, daardoor moest er iemand mee om alles aan te pakken en voor het geval dat hij eruit zou vallen. Gelukkig ging alles goed en hebben we een voor ons speciale actie mogen bewonderen.